انواع فیبروم ها به شرح زیر می باشد:
فیبروم ها انواع و اندازه های مختلفی یعنی از چند میلی متر تا فیبروم های بسیار بزرگ دارند. فیبروم های منتشر ممکن است باعث بزرگی رحم شود و در قسمت های مختلف آن رشد کند.
فیبروم هایی هستند که در لایه بیرونی رحم قرار گرفته اند و اگر اندازه آنها از 4-5 سانتی متر بیشتر شود ممکن است احساس درد و سنگینی در لگن بکنند اما خونریزی را افزایش نمی دهند.
فیبروم هایی که در لابهلای عضلات رحم رشد می کند. هرچه این فاصله به مخاط رحم بیشتر باشد خونریزی فرد افزایش می یابد.
فیبروم هایی که درست زیر مخاط رحم قرار دارند و به آنها ساب موکوس گفته می شود و معمولا با خونریزی های شدید ، درد زیاد هنگام پریود و لکه بینی همراه می شوند.
کدام فیبروم ها خطرناک هستند ؟
بعضی از فیبروم ها امکان دارد رشد ثابتی داشته باشند و ماه ها و سال ها تغییری در آنها ایجاد نشود اما بعضی از فیبروم ها هستند که رشد زیادی دارند و اینن روند پزشکان را برای عامل بدخیمی فیبروم نگران می کند و این بیماران باید خیلی دقیق تحت کنترل قرار بگیرند.
فیبروم ها می توانند شکل و اندازه رحم را تغییر دهند ؟
رحم زنان عضوی عضلانی و همچنین توخالی است که داخل لگن و بین مثانه و رکتوم قرار گرفته است و از سه لایه جدا از هم تشکیل شده است.فیبروم ها هم از بافت عضلانی جداره رحم منشاء می گیرند.
این فیبروم ها همانطور که اشاره کردیم اندازه های مختلفی دارند و ممکن است به 20 سانتی متر هم برسند که در این مورد ممکن است اندازه رحم خانمی به اندازه یک برداری 9 ماهه بشود یا حتی به نظر برسد که فرد دوقلو باردار است.
چه عواملی در به وجود آمدن فیبروم ها تاثیر گذار هستند؟
اولین عامل در این زمینه ژنتیک می باشد که در صورت داشتن مادر فرزند نیز این را به ارث ببرد.
فیبروم در افراد چاق بیشتر از افراد لاغر دیده می شود اما نه اینکه لاغرها فیبروم نداشته باشند.
ایجاد تغییرات هورمون های پروژستروم و استروژن که با هر سیکل ماهیانه ی فرد ترشح شود و به تدریج باعث بزرگ شدن اندازه فیبروم ها شود. به همین دلیل در زمان بارداری به دلیل ترشح زیاد هورمون فیبروم ها بزرگ می شوند.
فیبروم ها می توانند سرطانی شوند؟
بیش از 95% فیبروم ها خوش خیم هستند و نگرانی ایجاد نمی کنند اما در مواردی که خانم ها بالای 40 سال هستند و فرزند نیز دارند و تمایلی به باروری دوباره ندارند اگر فیبروم باعث ایجاد درد و خونریزی شدید شود و در فاصله زمانی کوتاهی بزرگ شود دیگر نمی توان احتمال داد که فیبروم از نوع خوش خیم باشد.
میومکتومی یا عمل جراحی فیبروم :
این روش برای برداشتن فیبروم رحم می باشد. هدف از جراحی میومکتومی برداشت فیبروم یا فیبروئیدهایی است که باعث بروز علائم بیماری می شود.
بر خلاف هیسترکتومی که در آن کل رحم برداشته می شود در این روش تنها فیبروم ها برداشته شده و باقی رحم به صورت دست نخورده باقی می ماند.
عمل جراحی فیبروم یا میومکتومی عوارض نسبتا کمی دارد که عبارتند از :
از دست رفتن خون زیاد :
بسیاری از خانم ها به دلیل خونریزی زیاد قاعدگی دچار کم خونی می شوند و در خطر بیشتری برای از دست دادن خود در حین عمل هستند. دکتر جراح معمولا برای جلوگیری از دست دادن خون شریان های رحمی را مسدود و داروهایی برای محافظت عروق تزریق می کنند.
چسبندگی :
شکاف رحم برای برداشتن فیبروم ها ممکن است دچار چسبندگی شود. در خارج از رحم این چسبندگی ها ممکن است ساختارهای مجاور را گرفتار کند و سبب انسداد لوله های فالوپ و یا چسبندگی در روده شوند.
عوارض میوکتومی برای بارداری یا زایمان :
بارداری و زایمان با انجام این روش می تواند ریسک هایی را به همراه داشته باشد. فیبروم رحم با عوارض بارداری ارتباط دارد.
احتمال اندک برای انتشار یک تومور سرطانی :
کم پیش می آید که تومور های سرطانی به جای فیبروم رحم اشتباه گرفته شوند. اگر تومور به قطعات کوچک تبدیل شود شانس گسترس آن افزایش می یابد ریسک این اتفاق در دوران بعد از یائسگی و با افزایش سن زیاد می شود.
با این حال بعد از عمل جراحی نیز نمی توان گفت که فیبروم ها 100% بهبود یافته اند و ممکن است دوباره عود کنند. به همین دلیل باید سالانه مورد معاینه قرار گیرد و شکل و اندازه فیبرومش اندازه گیری شود.
چرا عمل جراحی فیبروم انجام می شود ؟
پزشک متخصص زنان و زایمان ممکن است این عمل را زمانی توصیه کند که فیبروم ها باعث بروز علائمی آزاردهنده در شما شده اند و در فعالیت رزومره شما تداخل ایجاد کرده اند.
در صورت نیاز به عمل جراحی فیبروم دلایل ارجعیت آن نسبت به هیسترکتومی این است که :
- ممکن است شما در اینده بخواهید بچه دار شوید.
- شما بخواهید رحم خود را حفط کنید.
- پزشک مشکوک به این است که فیبروم رحم ممکن است بر باروری شما تاثیر بگذارد.